Generał 1926 (The General)

Główną rolę w filmie zagrał Buster Keaton, scenariusz również on napisał i reżyserii też się podjął. A co z tego wyszło? 

Całkiem przyjemny i zabawny film...

Johnny Gray jest z zawodu maszynistą i uwielbia swoją pracę. Jednak będąc zmuszonym, jako maszynista, patrzeć przed siebie, od czasu do czasu odwraca wzrok na zdjęcie, które znacznie przyozdabia lokomotywę. Ponieważ Johnny oprócz swojej pracy, kocha dziewczynę. Na imię jej Annabelle. W prostym tłumaczeniu jej imię brzmi Piękna Anna.  

 Idyllę i rozkwit ich miłości zakłóca wybuch wojny secesyjnej. Wszyscy zgłaszają się do wojska. Dziewczyna ma nadzieję, że jej ukochany również to zrobi, udowadniając tym, że nie jest tchórzem. On oczywiście zgłasza się. Gdy jednak przy podawaniu zawodu przyznaje się kim jest- dostaje odpowiedź, że bardziej jest potrzebny tutaj, na miejscu.

   Annabelle podejrzewa, że Johnny stchórzył i nigdzie nie był. Wstydzi się jego i tego, że jej ukochany nie chce wykazać się bohaterstwem wobec Południa. Nie wierzy w jego tłumaczenia i nie chce z nim rozmawiać, dopóki nie zobaczy go w mundurze. Odchodzi.

Mija rok.

 Generał Thatcher i kapitan Anderson w obozie  Unii, na północy naradzają się. Chcą porwać pociąg  kiedy ten będzie miał postój na obiad. Planują tym sposobem odciąć łączność i zaopatrzenie dla armii Konfederacji. 

Pociąg, o którym mowa oczywiście prowadzi nasz bohater. Jest w nim i  jego ukochana. W odpowiednim momencie spiskowcy, odczepiają wagony pasażerskie, i kradną lokomotywę z wagonami towarowymi. Przez przypadek Annabelle znajduje się w tych wagonach. Johnny o tym nie wie, jednak bohatersko, biegnie po torach za pociągiem...

Wiadomo, że na nogach nie miałby szans, więc sprytny chłopak, pokrótce znajduje sobie środek lokomocji. Jaki? Oczywiście, że lokomotywę...

 Uda się Johnniemu podsłuchać spisek, odbić jego własną dziewczynę, znów ukraść lokomotywę i tym razem z ukochaną odbyć interesującą podróż.  

Czy Annabelle będzie wreszcie dumna z Johnniego i zobaczy go w mundurze?

*

     Film mimo ,że temat poważny, zawiera dużą dozę humoru. Zwłaszcza rozśmieszyło mnie, kiedy w środku największego pościgu, ona chwyta za miotłę i ogarnia lokomotywę. No, odwieczny instynkt po prostu... ;)

 A tak poza zabawnymi momentami, film pełen napięcia i dramatycznych akcji, kiedy podczas pościgu, sprawy co chwilę się komplikują. Trochę może przydługawe są sceny jazdy pociągiem, ponieważ jest ona praktycznie przez cały film. Najpierw on ściga, potem jego ścigają. 

  Chociaż, w zasadzie taki był zamysł filmu, ponieważ  to lokomotywa jest głównym bohaterem... 

*

Scenariusz filmu powstał na podstawie prawdziwej historii, kiedy...

Dnia 12 kwietnia 1862 roku, dwudziestu dwóch żołnierzy Unii przebranych za cywili, kradnie lokomotywę w mieście Big Shanty, paląc po drodze mosty, i niszcząc linie telegraficzne. Wielki pościg za lokomotywą został nazwany największą kolejową eskapadą wojny secesyjnej i wszech czasów kolei.

Wiosną 1862 roku, zgrupowały się  dwie główne armie Konfederatów- jedna w Richmond w stanie Wirginia pod dowództwem gen. Josepha E. Johnstona, druga w Corinth w stanie  Missisipi, pod wodzą gen. P.G.T. Beauregarda. Linie kolejowe łączące obie te armie zaczynały się w Memphis, szły przez Chattanooga, Knoxville aż do Richmond. Władze Konfederacji liczą na stan Georgia i Atlantę oraz znajdujące się tam fabryki broni i zaopatrzenie dla obu armii. I to był główny powód sabotażu.

Dla wyobrażenia sytuacji mapa 

James J. Andrews  przywódca sabotażystów, przed wojną był malarzem i uczył śpiewu w szkole. W czasie wojny często angażował się w akcje szpiegowskie.  

Dnia 7 kwietnia 1862 roku wybrał ochotników z szeregów armii Ohio.  Plan sabotażu wydał mu się realny ze względu na to, że wywiedział się na własną rękę, iż w Chattanooga było 3000 żołnierzy Konfederacji i tylko połowa z nich uzbrojona. Najbliższe posiłki znajdowały się w Atlancie, więc przypuszczał ,że mają spore szanse na sukces. Ochotnicy zostali ostrzeżeni, że jeżeli zostaną złapani, bedą uważani za szpiegów i prawdopodobnie powieszeni. Andrews dał im przed wyruszeniem ostatnie instrukcje - mieli wykorzystac pociąg, i rozpocząć niszczycielską podróż na północ, palić mosty, niszczyć telegrafy i tory kolejowe. 

By znaleźć się u celu ataku, musieli w trzy dni pokonać pieszo 100 mil- ciągle padający deszcz i błoto trochę zwolniły tempo ich wyprawy. 

Andrews wiedział, że pociąg zatrzymuje się na śniadanie i że pasażerowie opuszczają pociąg, aby je zjeść w hotelu. Wiedział także, że nie ma tam telegrafu. Blisko stacji stacjonowali rekruci Konfederatów. Spiskowcy zbliżyli się w czasie postoju do pociągu i odłączyli wagony pasażerskie. Strażnik Konfederatów obserwował całe zdarzenie kilka metrów dalej, nie zdając sobie sprawy z tego co się dzieje. Napastnicy ruszyli w swoją niszczycielską podróż...

Pierwszą myślą Wiliama Fullera dowódcy Konfederatów, było to, że pociąg został porwany przez dezerterów z pobliskiego obozu szkoleniowego i oni najprawdopodobniej  porzucą go gdzieś niedaleko. Ku uciesze gapiów, dowódca wraz z pracownikami kolei  rozpoczął pościg pieszo.

Po pewnym czasie Fuller i jego ludzie znaleźli się w drezynie. W Etowah zarekwirowali lokomotywę. Fuller pilotował całą wyprawę i obserwował, by ostrzegać o ewentualnych przeszkodach na torach. Niestety w pewnym momencie zauważa brak szyn, więc zostają zmuszeni znowu iść na piechotę- znowu też pada deszcz i jest błoto.

Napastnicy natomiast zbliżali się do rzeki Oostanaula, planując spalić most. Jednak ich wysiłki okazały się bezskuteczne, ponieważ drewno było mokre. Niektórzy Jankesi uciekli. Po pewnym czasie zaczyna pozostałym brakować drzewa na opał do lokomotywy, czyli paliwa. I zabraknie go im dwa kilometry na północ od Ringgold. Andrews wydał rozkaz "każdy sobie"- napastnicy więc szybko rozproszyli się po lesie. Wielki pościg za lokomotywą skończył się 18 mil poniżej Chattanooga. Okazało się ,że dnia 12 kwietnia 1862 roku, był dniem zbiórki na Ringgold, dobrze uzbrojonych i wyszkolonych mężczyzn. Zostali oni powiadomieni o zaistniałej sytuacji i w ciągu kilku dni wyłapano uciekinierów i osadzono w więzieniu. Andrews został osądzony jako szpieg i powieszony. Siedmiu innych powieszono 18 czerwca. Pozostałym 14-stu udało się uciec z więzienia w październiku. Ośmiu z nich udało się przedostać do żołnierzy Unii. Dwóch spływem rzeki Chattahoochee dopłynęło do Zatoki Meksykańskiej. W marcu 1863 roku sześciu odznaczono przez sekretarza wojny Edwina M.Stantona Medalem Honorowym. Ponadto medale pośmiertne przyznano pięciu osobom, które zostały powieszone. James J. Andrews, jako cywil, nie zakwalifikował się do wyróżnienia. 

 Mężczyźni ci byli pierwsi, którym przyznano Medal Honorowy- najwyższe  odznaczenie wojskowe. 

I tak zakończył się wielki pościg- najbardziej spektakularne wydarzenie w wojnie domowej, między północą i południem.

więcej informacji na stronie kliknij

Ciekawostki:
- 12 kwietnia 2012 roku odbędą się obchody 150 rocznicy zdarzenia w Big Shanty (współczesna nazwa miasta to Kennesaw) Miasto Kennesaw planuje zorganizować dzień ceremonii upamiętniającej wydarzenie. 

- Premiera filmu miała miejsce 31 grudnia 1926 roku, a polska premiera ... 9 grudnia 2011 roku w wybranych kinach... niestety.